مطرب بزن به سازت ، ساقی بریز باده
من رفته ام بسویش ،مردانه سر نهاده
گویا بی تو مجنون ، حال طرب ندارد
شاید که بی تو لیلا ، هجران به دل فتاده
گر مدعی بداند ، سرر منو تو چون است
دست عجب بیاید ، وا سازد این افاده
در پرده چون نگه کرد ، سالک ندید چیزی
جز خود خدا و مطرب در کثرت اوفتاده
آن لحظه پر حادثه چشمان تو زیباست
آنجا که حقیقت نه سرابست و نه رویاست
آن لحظه صدایم کن و من را نگران باش
من در پی تو آمده ام عشق، عیان باش
دستی که مرا میبردم دست تو باشد
شوقی که مرا می کشدم وصل تو باشد
از کثرت نومید به توحید نظر کن
تا حان حقیقت همه آیین تو باشد
چون هم نظرش گشتم ، آن شور هویدا شد
در باب طلب بودم ، معشوق که پیدا شد
من مست نبودم از ، آن جام اهورایی
با ساغر عشق آمد ، این قائله برپا شد
گفتند نمیابی ، یک سجده به جا ماندست
عاشق که شدم او هم ، در سجده یکتا شد
حق خواست که آدم شد ، در کثرت آدم ها
با عشق یکی گردند ، چون قطره که دریا شد
در وادی عشق اصل و مبنا هستند
آنها که ز باده های معنا مستند
از ساغر وحدت ار تورا هم بدهند
در چشم خدا بین همه اجزاء جهان او هستند
آن منتظرانی که ز آیین هایند
گویید بیایند که اینجا همگی یک دستند
ادراک شبانگاهی ما درسی بود
تا باز شود چشم و بگویم همه یک جان هستند
