حلقه عشاق

حلقه عشاق را با رخت آشفته کن
طعم می ناب را با قدحی تازه کن
سیره فردوسیان طاعت و ذکر و ثناست
سیره ما در فنا باده ی با ربناست
گفت رو از من تهی گرد سپس بازگرد
گفتمش این سرخوشی فارغم از ساز کرد
نیست در این سینه جز یاد تو ام هایو هو
ای صنم فتنه جو جز تو چه جویم بگو
گفت سحر آگهی میدهم از سر عشق
گفتمش این تیره شب ناز تو باید نوشت
گفتمش ای ساربان میکشی ام در نهان
گفت چنان میکشم تا که تو گردی عیان