مستیم از می عشق
هستیم در پی عشق
از بند هرچه بودیم
سلطانی و گدایی
رستیم ، با ع عشق
کوهی زمعرفت بود
دردانه ای که مسجود
فرقش شکاف برداشت
در راه معنی عشق
تعلیم حق به سالک
دادست با نگاهی
اول شهید محراب
در باب مستی و عشق
گویم به باده نوشان
این جمله را ز ایشان
در راه رستگاری
شیعست مذهب عشق
۲۰ رمضان ۹۹
نه ازین خانه توانم بگریزم و بیایم
نه توان دور بودن ز تو دلربای دارم
نه شود که بی تو باشم که جهان شود مناهی
نه قضای عشق خواهد که روم سوی تباهی
نه صدای دل نشینی همتراز ساز مطرب
نه نوای بس حزینی که بگوید از نواقب
نه بدانم و بفهمم که تویی ورای فهمم
نه به سوگ عقل باشم که رود خیال مبهم
در عدم بنشسته بر بال وجودچند روزی آمدم اندر هبوط
مبحث اصحاب عشق
صحبت مستانه هاست
اوج شهیدان عشق
برکت پیمانه هاست
در طلب آمد دمی
گشت عیان شمس ما
جمله ی دیدار ها
رحمت و لطف خداست
گفت نمی خوانی از
آیه ی شکر و حضور
گفتمش این آیه ها
درک جمال شماست
گفت نظر بر مجاز
میکنی اندر سماء
صاحب اعجاز ها
ساقی پیمانه هاست
حلقه عشاق را با رخت آشفته کن
طعم می ناب را با قدحی تازه کن
سیره فردوسیان طاعت و ذکر و ثناست
سیره ما در فنا باده ای از ربناست
نیست در این سینه جز ذکر تو ام هایو هو
ای صنم فتنه جو جز تو چه جویم بگو
گفت رو از من تهی گرد سپس بازگرد
گفتمش این سرخوشی ساز دلم کوک کرد
گفت سحر آگهت میکنم از سر عشق
گفتمش این تیره شب ناز تو باید نوشت
گفتمش ای ساربان میکشی ام در نهان
گفت چنان میکشم تا که تو گردی عیان
