حلقه عشاق

حلقه عشاق را با رخت آشفته کن
طعم می ناب را با قدحی تازه کن
سیره فردوسیان طاعت و ذکر و ثناست
سیره ما در فنا باده ای از ربناست

نیست در این سینه جز ذکر تو ام هایو هو
ای صنم فتنه جو جز تو چه جویم بگو
گفت رو از من تهی گرد سپس بازگرد
گفتمش این سرخوشی ساز دلم کوک کرد

گفت سحر آگهت میکنم از سر عشق
گفتمش این تیره شب ناز تو باید نوشت
گفتمش ای ساربان میکشی ام در نهان
گفت چنان میکشم تا که تو گردی عیان