ذکر علی علی بود

اول کسی که مومن اندر حجاز گردید 
دردانه طریقت ، مولایمان علی بود
در دست پرچم عشق ، در دل نیابت از حق
در جنگ حق و باطل ، پیکان حق علی بود
در مرتبت امامت ،  در معرفت به غایت
باب ورود و فهم اسرار علم علی بود
در قیل و قال دنیا ، شمسی که دست میداد
باسالکان عالم ، نور خدا علی بود 
مردانه بود تیغش ، بیگانه بود با غش
تفسیر عدل و میزان ، معیار حق علی بود
حال دلش نکو شد ب، ا عشق روبرو شد
آنکه نیاز صبحش ، ذکر علی علی بود

اربعین

این قافله سالار ندلرد
سقای علمدار ندارد
بر نیزه سر عشق نهادند
طاقت که دگر
زینب (ع)غمخوار ندارد
سر چون که به نزدیک بیامد
دیدند که خونیست
ستونی ز کجاوه
عشق تو شها
مرهم و انکار ندارد

حسین (ع)

گریان تو هر ذره دنیاست ، حسین(ع)
عالم به تمنای تو مولاست ، حسین(ع)

بی عشق تو عشقی نشود با معنا
دلداری تو مرهم دلهاست ، حسین(ع)

پروانگی ام را تو ببین ، سوخته ام
ای شمع که در واقعه تنهاست ، حسین(ع)

آن ساغر وحدت که توباشی ساقی
یک جرعه مرا اوج تولی ست ، حسین(ع)

عباس (ع)

پیش تو
من از عشق
چه گویم
ای رد شده از خود
به تولی

عشق است
دلاور یل طاها
عباس علی (ع)
نور معلی

سقای حرم
ساقی طفلان
سلطان ادب
فاتح دل ها

حاجت به دلم بود
دهانم نگشودم
دریای کرم
داد به من
حاجت دل را

ای که مسیحا نفسی

کاش در کوچه تنهایی ما
نیمه شبی مهتابی

مثل ، ماهی بدرخشی
و مرا دریابی

خم توحید تو ما را
به چنان ، مستی برد

که طلب فتاده بر جان
پس از آن بیتابی

نگرانم که به چشمان تو
مدیون مانم

که تو بیداری و جا مانده ام
اندر خوابی

غم هجران تو را
ای که مسیحا نفسی

به که گویم به خدا نیست مرا
جز تو کسی

در اوج بارانم بیا

ای سحرگاه من و ای صبح بیدارم ، بیا
چشمهایم منتظر ، ای منجی آخر ، بیا
میشود پر وا کنی در سایه ات ماوا کنم
همچو سیمرغی و در سودای پروازم بیا
کاش دلتنگی به وصل آخر رسد ناجیه ما
تا به شوق روی تو ،هم جان و دل بازم بیا
نی نزن مطرب، ببین دل تنگیم لبریز شد
گریه دارد این هوا ، در اوج بارانم ، بیا

هم راکعون

پیمانه ای با هو زدم
ذکرت علی ع در سر نشست
یک جرعه مهمانت شدم

ای آنچنانی محو دوست
سجاده ات را باز کن
چون تیر در پای تو هست

در جنگ خندق در جمل
در اوج قدرت بردبار
شمشیر حق ، مرد عمل

ای بر تو سهل و محتمل
در های خیبر را بکن
ای پهلوان بی بدل

در شان تو هم راکعون
در وصف عشقت آمده
تطهیر و لا هم یحزنون

در نزدت ای مردانه مرد
کفشی که ده ها وصله داشت
بیش از خلافت جلوه کرد

ای مرد عدل و داد گیر
بر غاصب حقت وزیر
زیبنده نامت امیر

پاینده اسمت با غدیر
بی نام شبها کوچه ها
دستی ز درویشت بگیر

حسن ناظم رمضان ۱۴۳۸ شب قدر

نور ره نما

ای سر بریده ، سرور و سالار دشت کربلا

معشوق ستوده و گفته توئی ، نور ره نما

ای تشنه پر کشیده به عرش خدا حسین

ای کشتی نجات تو در حشر، آخر پناه ما

ادراک عشق تو جان را به شعله ها کشید

آنجا که کودک شش ماهه شد شهید خدا

گویا که هیچ دریغی زجان و مال نداشت

مولای بی کفن ، که شفیع است شیعه را

یا علی( ع)

فرمانده و سرور علی
هو ساقی کوثر علی(ع)

او درب خیبر میشکست
با اسم اعظم ، یا علی(ع)

ان شب که تن پوش نبی
میکرد بر تن جان به کف

ترسی ز جانبازی نداشت
آن در لقب حیدر علی(ع)

جن و ملک در محضرش
کون و مکان فرمانبرش

در راه حق با قاتلان همسرش
تمکین نمود اما علی(ع)

مولود بیت الله بود
نوری که عالم تاب شد

هنگام ضربت در سجود
فائز ، ز دنیا شد علی(ع)

یا علی

نام علی آمد
دلم لرزید
یک نوراز عرش خدا تابید

یک جرعه یک پیمانه
با نامش
بنیان ایمانم ز هم پاشید

من مست بودم
مست دیدارش
او آیه های سوره توحید

گفتم براتی گیرم از کویش
او در رکوعش
خاتمم بخشید

در عمق اقیانوس رحمت
غرق شد جانم
وقتی که ذکر لا فتی پیچید