بارانی

تو ای بیتاب بارانی حدیث عشق میدانی
به غربت مبتلا مانده تو از چشمی پریشانی
شب و دلتنگی پرواز نخواهد ماند و خواهد شد
طلوع صبح روشن را به چشمت باز می بینی
در آن مطلع در آن مقصد در آن معراج نورانی
ز قید و بند آزادی در آن پرواز روحانی
کدامین مقصدی ای عشق که با احساس می آیی
که در جانهای مشتاقان تو پیدایی تو پیدایی

مثل احساس

تو یه شعری یه غزل

                         تو ظریفی مثل احساس

                                                      چشمای رنگ عسل

تو به تنهایی دنیام 

                       گفتی که دیگه نباش

                                                   اون میدونه که باهاشم از ازل

اونقدر واژه رنگی 

                      پشت احساسم گذاشتی

                                                    که دیگه رنگین کمونم پررنگ بی بدل

ترس من ترس نبودت

                         لغزش من از سجودت

                                                    راحت حرفهارو گفتن تو کمک کن در عمل

بند تن

بند مرا هم باز کن تا مرغ پروازی شوم
تا دانه چین رحمتت در باغ دل بازی شوم
بند تنم را باز کن تا در پی ات راهی شوم
تا در طواف کعبه ات خالی ز گمراهی شوم
بند از سر من باز کن تا در هوایت پر زنم
تا هر خیالی غیر توست در ساغر نسیان زنم
بند دلم را باز کن تا شعله ای دیگر زنم
تا جان بسوزم در برت در باد خاکستر زنم

ای عشق

با یک جرقه آمدی آتش زدی جان مرا
ای عشق ، سوزان آمدی بردی تو ایمان مرا
بعد از توام دلبستگی بر هیچ کس ممکن نشد
از بند دنیا رسته را ، آزادگی پیوسته شد
در هجرتم از شهر غم ، تا شهر حیرانیه تو
من پای مستی بوده ام ، در شرب وحدانیه تو
من در عجب از وسعتت ،در بارگاه قدرتت
با فقر مطلق آمدم ، دلبسته ام بر رحمتت