تحول

مثل روشنی رسیدی ، تو چو رود جاری هستی
که به خاک خشک و تشنه مثل زندگی نشستی
تو همان تحولی که رنگ اعجاز شکوفه
تب بی کسی بریده و به این خانه رسیده
شب آینه سحر شد ، همه غمها پشت سر شد
تو بیا که با تو پرواز ، به سرور مستمر شد
نه دگر خیال و دردی ، رفته از من هرچه سردی
همه عاشقانه ها را ، تو به شور دوره کردی

توانم نیست

رهایی از دو چشمت را ، توانم نیست
مرا در خانه مهتابی بجز رویت، نگارم نیست
شهاب آسمان عشق گذشت از عمق چشمانت
در این روشنگری بودم ، که دیدم تن به جانم نیست
تنی از جنس نورم داد شعوری بود و شورم داد
در این پرواز بی پایان به جز درکش، حضوری نیست
به تنهایی او سوگند تمام هستی و ارکان
به مقیاس جلال او به قدر تار مویی نیست

سودای پرواز

پرم از سودای پرواز
آسمانی پر از راز
از زمین دل کنده بودم
تا رهایی از نو آغاز
عطر گل جام شرابی
تو رهایی از سرابی
تویی تکرار سپیده
پر احساسی پر از ناز
با دلم چه ها که کردی
تو دوایی خود دردی
این مجادله کجا شد
در کدامین صورتم باز
به هزاران چهره دیدم
من به شوق تو پریدم
خالی آینه می گفت
که تویی پاسخ این راز

بند تن

بند مرا هم باز کن تا مرغ پروازی شوم
تا دانه چین رحمتت در باغ دل بازی شوم
بند تنم را باز کن تا در پی ات راهی شوم
تا در طواف کعبه ات خالی ز گمراهی شوم
بند از سر من باز کن تا در هوایت پر زنم
تا هر خیالی غیر توست در ساغر نسیان زنم
بند دلم را باز کن تا شعله ای دیگر زنم
تا جان بسوزم در برت در باد خاکستر زنم