با می ، رخش افروخته آن طره هایش ریخته
در صورتش دیدم تورا ای عالمی را سوخته
بر کعبه چشمان او هر مسلمی محرم شده
دنیا به گردش آمده چون ذکر او آموخته
از مستی آن شرب ناب جانم به جانش دوخته
سر را کجا قربان کنم دردش به دل آمیخته
در قبله بودم با خدا گفتم چه سان پیدا شوی
گفتا که آتش زن بیا با عشق ای افروخته
