مستی عشق

به خدا که می رود دل به شراب لاله گونت
پی باده های شیرین به سراغ بی ستونت
به نگاه عشق دادم همه جان که بی تو جانا
نرسم به آشیانی جز به مهربانی و تبسم لبانت
به عقیق چشم عشقم همه دار می فروشم
که می ارزد این تمنا به سر هر دو جهانت
من غلام آن عزیزم که تمام دین و دل برد
که همه تلاطم من شد ز موج گیسوانت

ساخت

به دمی به صبحگاهی

                      که ز پرده ها برون شد

به سلام عشق آمد

                      صنمی و کار ما ساخت

دل شکسته و خمیده 

                      پر انتظار بودم

به گلایه ها که خندید

                      دل بی قرار ما ساخت

نه زمینی زمینم

                     نه به آسمان پرم هست

به فنا سپرده ات را

                     ره جاودانگی ساخت

به بهشت دل نبندم

                     چو به موی تو اسیرم

که گذر از این معانی

                     سر عاشقانه ات ساخت