یا مهدی ادرکنی

بیا
بیا به خاطر اقاقیا
بیا برا دلتنگیه جمعه غروب
منتظرا
ببین
ببین که بی قرار شد
چشمان نرگس از غمه
فرزند صالح خدا
ببخش
ببخش نسیان مرا
منی که غرق عادتم
بنده نفس
اماره ها
بگیر
بگیر دست منتظر
به اعتبار وعده
توسل از سوی خدا

زائر کوی حسین

سعی وصفایم ره بهشت بین الحرمین
سرمه چشمان من تربت پاک حسین
خواندی ام از دور و من امده ام میکده
مست شوم با می ساقی عطشان حسین
بی سر وپا آمدم با دل و جانم ببین
می شود این نام ثبت زائر کوی حسین
رحمت ناب خدا جاریه در مرقدش
کیست که حاشا کند شان و مقام حسین

محمد (ص)

چو قلم به دست گیرم که بگویم از خصالش
به خدا که قاصرم من ز بیان و وصف حالش
چه نکوست نام او را به سلام حق بخوانند
ختم جمله انبیا را اسوه ادب بدانند
او که با کلام وحیش چشمه های نور می ساخت
به حلاوت خصالش به بدی و ظلم می تاخت
آن زمان که سوی معراج به براق شد روانه
به مقام قرب بگذشت ز بهشت جاودانه
شب اوج عاشقانه که به وصل نائل آمد
به خدا نبود و نامد جبرئیل تا به این حد
تو که صدر ومنتهی ای تو که همراز خدایی
تو که در شهود و باطن اشرف فرشته هایی
این کلام قاصر من که به شهد شوق آمد
بپذیر ای یگانه گر که در خورت نباشد

حسن ناظم

مسیح

سلامم به عیسی به مولود مریم
به همراه منجی مسیحای منعم
سلامم به روزی که دنیا بدیدش
که آن فیض قدسی به عالم کشیدش
سلامم به نور به دردانه ای آسمانی
که در مکتبش نیست جز مهربانی
سلامم بر آن دم که بر ما گذر کرد
که درک وجودش به جانها اثر کرد

یاحسین

یا حسین در خیمه هایت آب هست؟
بین کودک ها یکی سیراب هست؟
این چه عشق و دلبری باشد به رب
با خدای خود چه می گویی به لب
این فدایی های کوچک کیستند؟
دست های غرق در خون چیستند؟
آخرین سرباز تو در قتلگه وقت قتال
از برادر یادگاری بود در خو و خصال
دست هایش را سپر می کرد تا یاری کند
تا به جان خود امامش را نگه داری کند
غیر تو تنها ترین سردار کیست؟
عصرعاشورا حریمت را امانت دار نیست

یک کاروان

یک کاروان یک ساربان یک عشق جاری در زمان
یک شور بر پا می شود با جان فشانی هایشان
در لحظه های عاشقی تردید در کارش نبود
این کاروان خطی ز عشق میزد به ابعاد زمان
یک دشت یک دنیا حضور حق در مقابل جور و زور
با خون خود بر پا نمود مصباح بر صاحب دلان
کشتیه او , هم در جهان هم آخرت راه نجات
این عاشقی بی شرک بود راهی شدن تا آسمان
حسن ناظم دوم محرم 94

صاحب زمان

بارگهت مامنم ای شه دلدادگان

بر در میخانه ات راه ده ای بی نشان

عاقبت از اشتیاق نور تو آمد عیان

برگ امانی بده صاحب عصر وزمان

ما که به تو مومنیم با دل و جان وبیان

روی به ما کن عیان راهبر عرشیان

شمس من ای نور تو پر شده در روح و جان

شیعه به تو گشته ام حضرت صاحب زمان

 

 

حسن ناظم

2/1/94