وحدت

باده هایی از سرور پاک و روشن بس طهور
باده هایی از بهشت مستیش اذن عبور
محو جانان می شوم پر ز ایمان می شوم
غرق این گستردگی سجده بر دریای نور
با تو یک شب دل نماند موج بر ساحل نماند
مرغ دور افتاده را پر کن از عشق و شعور
ما به وحدت می رسیم با نگاهی مهربان
لحظه پایان شب صبح روشن اوج نور

شبنم گلها

برای من دلی بگذار به جنس شبنم گلها

که پاک از سایه ها باشد بتاباند نگاهت را

واین یک قطره سردرگم زمانی دور افتاده

ز چشم دلبری زیبا به جان مردم دنیا

واین احساس دلتنگی برای چشمهای تو

به یاد عهد دیرینیست که یکتا میکند مارا

زمان یک پرده از آواز به شوق بودن با تو

که تحریرش مرا برده یه عمق واژه دریا

حسن ناظم 94/06/21

دلربا

من که اسیر طره ات ای مه دلربا شدم
ای صنما به باد ده زلف خود از برای من
هیچ نبود و هیچ نیست غیر تو در خیال ما
جان مرا تو می بری دلبر بی مثال من
عقل ملول بود از این کشف و شهود عاشقی
بارقه ای ز عشق شد شعله برای سوختن
بی تو نبود و نیستم باتو به وصل میرسم
عزم مرا مدام کن برای این یکی شدن

حسن ناظم