مگر می شود ، بی تو باران نبارد
که هر قطره آرام جان است وقتی نباشی
مگر می شود ، باز از آن کوچه رد شد
و با من در آن کوچه ، هم پا نباشی
مگر می شود ، عاشقی بی گل سرخ
که پروانه ماوا ندارد ، چو ای گل نباشی
غم و غربتم بی تو پایان ندارد
و این داغ باشد ، تو وقتی نباشی