مطربا

راهم بده ای مطربا در بزم مردان خدا
از تارها باید گذشت باید رها گردم رها
دل را به مویش بسته ام جادوی چشمش گشته ام
در این هوا ها پر زدن دیوانه می سازد مرا
از ان شراب الوده ها می خورده ها اسوده ها
از ساقی و خمار ها مستان و دل بیدارها
باید بپرسم تا کجا باید روم تا جویمش
باید بپرسم در کجا خواهم شدن در او فنا

شبنم گلها

برای من دلی بگذار به جنس شبنم گلها

که پاک از سایه ها باشد بتاباند نگاهت را

واین یک قطره سردرگم زمانی دور افتاده

ز چشم دلبری زیبا به جان مردم دنیا

واین احساس دلتنگی برای چشمهای تو

به یاد عهد دیرینیست که یکتا میکند مارا

زمان یک پرده از آواز به شوق بودن با تو

که تحریرش مرا برده یه عمق واژه دریا

حسن ناظم 94/06/21