ای عشق

با یک جرقه آمدی آتش زدی جان مرا
ای عشق ، سوزان آمدی بردی تو ایمان مرا
بعد از توام دلبستگی بر هیچ کس ممکن نشد
از بند دنیا رسته را ، آزادگی پیوسته شد
در هجرتم از شهر غم ، تا شهر حیرانیه تو
من پای مستی بوده ام ، در شرب وحدانیه تو
من در عجب از وسعتت ،در بارگاه قدرتت
با فقر مطلق آمدم ، دلبسته ام بر رحمتت

شبنم گلها

برای من دلی بگذار به جنس شبنم گلها

که پاک از سایه ها باشد بتاباند نگاهت را

واین یک قطره سردرگم زمانی دور افتاده

ز چشم دلبری زیبا به جان مردم دنیا

واین احساس دلتنگی برای چشمهای تو

به یاد عهد دیرینیست که یکتا میکند مارا

زمان یک پرده از آواز به شوق بودن با تو

که تحریرش مرا برده یه عمق واژه دریا

حسن ناظم 94/06/21

ستودنی ترین

تو ای ستودنی ترین ستایشت سلام ما

                                                همین سلام و بندگی ، تسبیح تو مقام ما

به فقر آمدم مرا ، فقیر درگهت بدان

                                                ببین غبار کوی تست ، لباس افتخار ما

شهود خیر و شر مرا به این مجال می برد

                                                که این مقوله پله شد به نرده کمال ما

مگر ندارد عاشقی دروس من فدای او

                                                چگونه من بمانم و وصل شود وصال ما

 

 

حسن ناظم

25/2/94

دلربا

من که اسیر طره ات ای مه دلربا شدم
ای صنما به باد ده زلف خود از برای من
هیچ نبود و هیچ نیست غیر تو در خیال ما
جان مرا تو می بری دلبر بی مثال من
عقل ملول بود از این کشف و شهود عاشقی
بارقه ای ز عشق شد شعله برای سوختن
بی تو نبود و نیستم باتو به وصل میرسم
عزم مرا مدام کن برای این یکی شدن

حسن ناظم

به پرستوها رسیدن

چشمای بستم رو باز کن برای حس پریدن
برای تبلور عشق به پرستوها رسیدن
برای هجرت و میثاق رهبری از جنس اشراق
در درونم کارزاریست آتشی افتاده در باغ
تا که هستی ام بسوزد تا رها سازد ز من ها
تا مرا از من بگیرد پر کند از شور جانها
فصل آخر فصل پایان فصل آگاهی انسان
فصل روشن کردن راه شعله هایی در زمستان

حسن ناظم